Bijzondere vervoersmiddelen

Met mijn 60 kg (inmiddels wat minder gok ik), hobbel ik nu zeker al een kwartier op en neer. Ik grijp het rekje achter mij nog steviger vast om te voorkomen dat ik straks in de berm lig. Ik zit achter op een cross motor en de 18-jarige jongen met een slotjesbeugel die dit ding bestuurd is niet bang. De weg waar we overheen rijden bestaat uit een paar stenen, veelal blubber en hier en daar stroomt er een rivier over de weg. De bestuurder heeft meer ervaring dan ik op deze wegen, maar toch voelt het niet heel relaxed. Mijn helm is zeker drie maten te groot, dus die zit alleen voor de sier op mijn hoofd. Als ik achterom kijk zie ik Jeroen achter mij op een andere cross motor. Die gaat een stuk langzamer, want ja zo’n grote vent over die keien heen krijgen kost iets meer moeite.

We rijden in een half uur naar de Marinka waterfalls in Minca. De meeste toeristen leggen de afstand naar de watervallen te voet af, maar na onze hike door Salento zijn we nog steeds even klaar met lopen. Inmiddels zijn we naar het Noorden van Colombia gevlogen en daar ligt de temperatuur nog een flink stuk hoger, wat het lopen nog minder fijn maakt. Dus waag ik mijn leven nog een paar keer op de cross motor naar verschillende uitzichtpunten en andere watervallen. 

Eenmaal bij het hoogste punt en mooie instagram foto’s komt er een heftige regenbui en onweer over ons heen. Dit voelt niet heel chill zo hoog in de bergen. Maar gelukkig zitten we droog bij een tentje te lunchen en na 1,5 uur kunnen we beginnen aan de weg terug naar Minca. Dit keer besluiten we ook even te lopen, bergafwaarts gaat dit sneller dan naar boven toe. Door de regen zijn de wegen nog slechter geworden en liggen er bomen over de weg. We vergissen ons in de afstand en hoeveel tijd het kost door deze jungle en redden het om net voor het donker terug te zijn bij ons verblijf in Mica.

Minca ligt bovenin de bergen en heeft uitzicht over de grote kustplaats Santa Marta. We hebben een verblijf geboekt waar je slaapt in rieten hutjes, wat op de website er heel leuk uitziet. Echter op het moment dat de taxi ons afzet en lachend vertelt dat ons verblijf alleen te voet te bereiken is middels een lange trap, heb ik even spijt. Het is inmiddels ook donker geworden, dus wij lopen met onze backpacks op in het pikkedonker te zoeken naar een trap in de bush bush. Na twee keer verkeerd lopen zien we eindelijk de trap. Na 15 min klimmen komen we zwetend en puffend bij de receptie aan. Gelukkig maakt het uitzicht in de ochtend weer veel goed.

Naast de bijzondere rit op de cross motor hebben we ook erg gelachen om ons vervoer in Guatape. Dit plaatsje bezoeken we na Medellin en naast wat auto’s rijdt je hier vooral in tuk tuk’s. De tuk tuk’s zijn mooi versierd en in alle kleuren van de regenboog. Wanneer Jeroen erin kruip moet ik lachen want het past maar net. Onze eerste tuk tuk chauffeur heeft nog ruim 5 kilo rauwe kip tussen ons in liggen. Hij vertelt dat hij dit nog even moet afgeven ergens anders. 

Samen met het vlees crossen we door Guatape en worden we uiteindelijk bij de rost El Pernol afgezet. Wederom beklimmen we weer steile trappen omhoog in de felle zon (welgeteld 750 tredes). Maar opnieuw doen we het ergens voor: een super mooi uitzicht!

Eenmaal met de tuk tuk terug in het centrum van Guatape lopen we door de kleurrijke straten en is er een en al gezelligheid. Het is een vrije dag voor Colombia dus overal is er wat te beleven: marktkraampjes, lekker eten, muziek en leuke mensen. Kortom, wij vermaken ons erg goed!