Extreme outdoor activiteiten

“Whaaaa”, “Whiehoeeee”, “Wow zo cool!!” Hoor ik achter mij, terwijl ik flink gas geef op de jetski. Verderop op het strand kunnen ze dit waarschijnlijk ook horen. Het is Jessica die gilt van blijdschap terwijl zij zich stevig aan mij vasthoudt.

Tijdens de laatste dagen van onze reis willen we graag nog een paar toffe dingen doen. Beide hebben we nog nooit op een jetski gezeten, dus huren we die in Cartagena. Voor €60,- mag je hier een uur lang de zee op met zo’n ding. Al snel heb ik onder de knie hoe zo’n ding werkt en vliegen we vol gas over de golven. Jessica gaat zelf ook nog even sturen en stapt met een grijns van oor tot oor van de jetski af. Wat is dit vet zeg, sjezen over de golven en nergens aan denken.

De volgende dag vliegen we door naar San Gil, waar we nog meer activiteiten op de planning hebben staan. Als eerst gaan we paragliden tussen de bergen. De instructies van de instructeur zijn simpel: “when i say run, you run and when i say sit, you sit”. Jessica is als eerst aan de beurt en rent zonder al te veel problemen de berg af en verdwijnt al gillend “wheeehoooiii” de lucht in. Ze is een eeuwigheid weg en gaat het hoogst van allemaal, waarna ze met allerlei acrobatische trucjes (wederom is het gegil tot op de landingsplek te horen) naar beneden duikt om vervolgens weer op een veilige plek te landen. Jessica heeft wederom een smile van oor tot oor en is laaiend enthousiast over deze ervaring.

Zelf ben ik als laatste aan de beurt (het gaat op gewicht). Het opstijgen gaat zonder problemen en al snel hang ik in de lucht met een niet te beschrijven uitzicht over de bergen en rivieren, wauw! Ook ik klim naar grote hoogte en zit comfortabel in mijn zitje. Op een gegeven moment vraagt de instructeur “Do you want some acrobatics?” Ik denk terug aan hoe enthousiast Jessica dit vond en antwoord met “Yes”. Nog geen seconde later draai ik ondersteboven en val ik recht naar beneden, waarna er verschillende kurkentrekkers en scherpe bochten worden gemaakt. Direct draait mijn maag zich om en breekt het zweet mij uit. Ik hang met mijn 100 kg aan een paar touwtjes onder een paraglide en ben voor mijn gevoel lijk wit geworden. Onder mij zie ik Jessica vrolijk naar mij zwaaien, maar ik kan er geen glimlach meer uit persen. Ik probeer mijn ontbijt binnen te houden en zeg tegen de instructeur: “Amigo tranquilo, tranquilo por favor”. De beste man heeft het begrepen en stopt met de acrobatische trucjes en weet ons (na drie pogingen) aan de grond te zetten. Gelukkig weet ik mijn scrabled egg binnen te houden, maar het paragilden heeft voor mij letterlijk gemixte gevoelens.

Als mijn maag weer rustig is, gaan we de dag daarna abseilen van een waterval (dezelfde waterval uit “wie is de mol”). Na een klim van circa 30 minuten komen we bovenaan de waterval uit. De waterval heeft een hoogte van 70 meter en bevindt zich midden in een fantastisch groen berglandschap. We hebben ieder een eigen harnas aan en we worden aan de touwen vast geknoopt. Dankzij het wandklimmen kennen we de knopen dus we weten zeker dat we goed vast zitten. Als eerst moet je het touw wat laten vieren waardoor je schuin achterover hangt en dan komt het spannendst van de hele afdaling, het eerste stapje over de rand van de afgrond. We hangen samen naast elkaar boven de afgrond en laten ons langzaam langs de waterval zakken. Ondertussen dendert het water langs en over ons heen, de rotsen zijn glibberig, maar wat is dit vet om te doen. Ik ga een stuk sneller dan Jessica dus wacht regelmatig even. Dan kijk ik omhoog en zie ik Jess stapje voor stapje naar beneden komen. Boven het gebulder van de waterval hoor ik regelmatig de welbekende kreten als “whoehoeeee”, “waauuwww”, “zo coooool”. Uiteindelijk komen we allebei veilig beneden aan, wat was dit gaaf zeg! Een herinnering om nooit te vergeten.

Aan de voet van de waterval kunnen we zwemmen en nagenieten van deze vette ervaring. Hier nemen we de tijd voor, want morgen vliegen we terug naar Bogota, waarna we ons klaar gaan maken voor onze reis terug naar Nederland.

Hosted bij Jeroen.