Soms zit het mee, soms zit het tegen

Zwetend en steunend draai ik mij om in mijn slaapzak. Om de paar uur neem ik weer twee paracetamol in. Wat kan je lichaam soms op zijn zeg. Sinds twee dagen heb ik griep. Mijn lichaam voelt platgewalst door een bulldozer. Na alle weken waarin ik energie had voor 10, kan mijn lichaam nu even helemaal niets.

Het begint in het prachtige San Diego, waar je even het gevoel hebt in Europa te zijn. De zon schijnt heerlijk en samen slenteren we door de stad heen. We lunchen bij een hip restaurant en komen langs leuke terrasjes aan het water. Helemaal een vakantiegevoel. San Diego ligt op zo’n 30 km van Mexico vandaan en dat kun je merken. De mensen zijn hier relaxter en meer gastvrij. We vinden een leuke, luxe camping waar we helemaal kunnen ontspannen met een biertje en een lekker stuk vlees op de BBQ.

Maar echt helemaal niets doen, dat doen we pas als we moe zijn en daarom zoeken we het strand op in San Diego. Hier is iedereen druk in de weer. Er is een beachvolleybal tournooi bezig, mensen skaten op de boulevard, frisbees op het strand en surfen in het water. Dat laatste trekt mij het meest! Dit heb ik in Australië al gedaan en dus weet ik Jeroen hier ook wel enthousiast voor te maken. Samen huren we twee surfplanken en lopen we enthousiast de golven in. Nadat ik even voordeed (ja, ik pakte direct de eerste golf!) ging Jeroen mij direct achterna en pakte direct een paar golven. Ik heb mijn surfdude ontmoet, een echt natuurtalent! Na een uur had mijn kleine lichaam met een nogal minimale conditie het wel gezien tussen de wilde golven, maar Jeroen ging door tot zijn borst was opengeschaafd van de surfplank. Kortom, voor herhaling vatbaar.

Wat we ook nog eens opnieuw willen doen, is flyboarden. Hierbij sta je op een plank en wordt je door middel van twee krachtige waterstralen, opgewekt door een jetski, hoog boven het water geduwd. Beide hebben wij dit nog nooit eerder gedaan en willen dit wel doen in het zonnige San Diego. Ik heb wel eens anderen mensen zien flyboarden en het ziet er dan super easy uit. Je beweegt een beetje met je voeten en je gaat al omhoog. Ik beeld mij dan in dat ik na twee keer oefenen wel omhoog kom en mooie bewegingen kan maken. De realiteit is echter anders. Mijn zwembroekje hangt op half zeven, er komt zout water uit mijn oren, neus en mond en is mijn lichaam overal behalve boven het water. Maar het is net als leren fietsen, vallen en opstaan totdat je weet hoe het moet. Dus na een poosje voel ik het en daar ga ik! Zwevend boven het water, achter de jetski aan, super gaaf!! Daarna gaat Jeroen, die in dit geval niet direct een natuurtalentje is en met zijn grote lichaam er nog wat langer over doet om te blijven staan. Toch lukt het hem ook en is hij net zo enthousiast als ik. 

We sluiten de dag rustig af in het Balboa park en komen daarna terug bij onze camping. Hier begint het nare gevoel in mijn lichaam en kom ik de nacht rillend en zwetend door. Wanneer we wakker worden is het bewolkt en besluiten rustig aan te doen. We wassen de auto en onze kleren, om vervolgens door te rijden naar Santa Maria. Dit gebied staat bekend om de mooie uitzichten over de oceaan en de vele wijngaarden voor wijnproeverijen. Er is niets gelogen over Santa Maria. De weg er naartoe is prachtig (dit zegt Jeroen, want ik heb alleen maar geslapen van ellende). Echter, heb ik niet veel trek in een wijnproeverij en had ik weinig energie om iets te doen. De campings in de omgeving zijn alleen maar geschikt voor campers en niet voor onze tent. We komen hierdoor terecht een camping met een paar dorpsgekken en een vies toilet. In de nacht begint het te miezeren en omdat mijn weerstand nu laag is, kan een bacterie zich nestelen in mijn ogen en word ik wakker als een Chinees. Ja, soms zit het mee en soms zit het tegen. Snel alle natte spullen in de auto gooien en wegrijden hier, ver van Santa Maria vandaan.

We rijden net zolang terug naar het zuiden tot we weer zon zien. Hier slapen we nog twee nachten in de onze tent. Ieder ander mens zou opgelucht ademhalen en blij zijn weer in een normaal bed te slapen. Dit laatste willen wij ook graag weer. Maar die kleine tent was voor al die tijd ons huisje geworden en we gaan deze stiekem toch wel missen. Inmiddels voel ik mij weer beter en daar is de altijd energievolte Jeroen ook wel blij mee. We ruimen de kampeerspullen op en zeggen de camping gedag. We gaan op weg naar Los Angeles, waar we samen weer fit gaan genieten van nieuwe indrukken.